Author Archives: Melanie

Een paard is van nature niet gebouwd om gewicht te dragen.

Wil je je paard met je gewicht gaan belasten gaat hier training aan vooraf om het paard voldoende sterk en soepel te maken.

Elk paard is asymmetrisch net zoals elk mens recht of linkshandig is.
Verder kunnen paarden links- of rechtsgebogen zijn, wat vooral zichtbaar en voelbaar is op de cirkel.
Ook draagt het paard het meeste gewicht op zijn voorbenen wat met rijden zorgt voor “lopen op de voorhand”.
Het gewicht is in deze gevallen ongelijk verdeeld over de 4 benen.
Logisch dat je als ruiter op zo’n paard tegen verzet en problemen aanloopt.

Daarom gaan we het paard eerst rechtrichten op de grond.
Met doelgerichte oefeningen brengen we het paard in balans en ontwikkelen meer symmetrie.
We maken het paard sterk zodat het zonder problemen ons gewicht kan gaan dragen.
Je paard wordt soepeler en wendbaarder.

Deze manier van trainen heeft niet alleen lichamelijke voordelen.
Ook mentaal worden jij en je paard sterker.
Je paard wordt zelfverzekerder en richt zich meer op jou waardoor de band versterkt wordt!

Wie wil dit nou niet?

Misschien vraag je je af, waarom bitloos?

Ik vraag me eerder af, waarom mét bit!?

Stel je voor we zouden van vroeger uit gewend zijn om zonder bit te rijden en iemand zou nu het bit introduceren. Menigeen zou verontwaardigd zijn, hoe kan iemand zo’n middeleeuws martelwerktuig aanprijzen?
Maar we zijn het nu eenmaal gewend en de ontwikkeling in paardenwereld gaat blijkbaar niet zo snel.

Bovenstaand lijkt me al genoeg te zeggen maar laat ik voor de zekerheid ook nog uitleggen wat een bit eigenlijk doet in de mond van het paard.

Als het paard iets in zijn mond heeft, dus ook een bit, wordt er een signaal naar de hersenen gestuurd dat er speeksel aangemaakt moet worden. Vandaar dat je vaak schuim ziet om de mond van het paard. Dit heeft niks met “goed aannemen van het bit” te maken. Dit zijn speekselklieren die “denken” dat er eten in de mond zit.
Behalve dat het tegenstrijdig voor de hersenen van het paard is (geen eten en rust, maar bewegen?!) kan het paard het speeksel niet wegslikken omdat het bit in de weg zit.

Het bit ligt op een heel gevoelig deel in de mond. Zet eens druk met een stuk ijzer op je scheenbeen! Dit gevoel is niks vergeleken met een stuk ijzer in de mond waarbij alleen een dun velletje als bescherming tussen het ijzer en het bot zit.

Paarden proberen vaak het bit te vermijden, gaan met het hoofd schudden, leggen de tong over het bit, of zwiepen met hun staart. Vaak willen ze hun mond openen maar daar hebben we dan weer een “sper-riem” voor uitgevonden.
Zelfs al door het woord op te schrijven bekruipt mij een misselijk-makend gevoel.
We doen het paard pijn, het paard wil dit ontwijken maar wij zorgen er vervolgens voor dat het ontwijken onmogelijk wordt middels een “sper-riem”.

Als iemand denkt een bit nodig te hebben om het paard onder bedwang te houden, is deze combinatie dan eigenlijk al klaar om te rijden?

Wil je overstappen naar bitloos?
Begin met grondwerk, leg een solide basis en ervaar dat alles zoveel mooier is als vertrouwen de basis is in plaats van angst of macht.

Ik begeleid je graag naar deze voor mens en paard bevrijdende manier van rijden.